Podział i określenia. Drzewa ścięte w lesie i okrzesane z gałęzi dzieli się (zgodnie z ustaleniami wynikającymi z norm) na odpowiednie sortymen­ty drewna o określonym przeznaczeniu, wymiarach i jakości. Grupy sorty­mentów o podobnych właściwościach drewna — to asortymenty. Czynności związane z podziałem surowca drzewnego nazywa się sorto­waniem lub sortymentacją drewna. Polegają one na oznaczeniu na strzale ściętego drzewa długości odcinków odpowiadających wymiarom i ce­chom jakości właściwych sortymentów drewna okrągłego. Szczegółowe wymagania dotyczące podziału surowca drzewnego według grup sortymentowych zawiera PN-85/D-020021). Przyjmując za podstawę ogólne zasady podziału surowca drzewnego za­leżnie od rodzaju drewna rozróżnia się:
– drewno iglaste, np. sosnowe, świerkowe, modrzewiowe, jodłowe, daglezjowe,
– drewno liściaste, np. brzozowe, bukowe, dębowe, jesionowe, klonowe, lipowe, osikowe, orzechowe, wiązowe, topolowe, wierzbowe,
– drewno krzewów, np. dereniowe, jałowcowe, leszczynowe. Ze względu na postać rozróżnia się:
– drewno okrągłe (według naturalnego kształtu),
– drewno łupane,
– drewno rozdrobnione. W drewnie uzyskanym z pnia, czyli z nadziemnej części drzewa, rozróżni
się grubiznę i drobnicę (tab. 10-1).
Drewno okrągłe dzieli się zależnie od długości na: dłużyce, kłód wyrzynki i wałki (tab. 10-2). Dłużyce i kłody są wyrabiane w sort mentach wielkowymiarowych i średniowymiarowych, wyrzynki — w sort mentach wielkowymiarowych, a wałki — tylko w sortymentach średnic miarowych